Jest XV wiek. Hugo de Covarrubias postanawia porzucić los, jaki wyznaczył mu trudniący się handlem wełną ojciec. Pod wpływem podjętej decyzji opuszcza miasto Burgos, ale przez to i Berenguelę, swą bliską przyjaciółkę oraz ambitnego Damiána, przyrodniego brata, który pragnie przejąć rodzinny interes. Wszystko ulega zmianie z chwilą, gdy Hugo odkrywa, że jego ojciec padł ofiarą zdrady. Aby ujść z życiem, chłopak salwuje się ucieczką i dołącza do załogi baskijskiego statku wielorybniczego, na którym poznaje Azerwana – fascynującego człowieka, który sam przedstawia się jako bajarz i z którym założy w Afryce dobrze prosperującą spółkę handlującą solą.
Zemsta każe mu ponownie uciekać, tym razem w towarzystwie kobiety imieniem Ubajda i niezwykłego sokoła Ajlala, na spotkanie swego rzeczywistego przeznaczenia – pisane mu jest opanować sztukę tworzenia witraży.
To wspaniała powieść przygodowa, rozgrywająca się pośród tak różnych scenerii jak pustynie Północnej Afryki, niezbadana Terra Nova, czyli Nowa Fundlandia, a także niektóre z najprężniejszych ośrodków miejskich ówczesnej Europy (Brugia, Leuven czy też Burgos) z ich katedrami, i to w czas, gdy otwierały one swoje stare mury, by przeistoczyć się w prawdziwe sakramentaria ze szkła, wobec których wierni czuli się jak u stóp okien niebos.
